Przewoźnik musi też przechowywać przez 12 miesięcy wykresówki kierowców oraz dane z tachografów. Te drugie powinny być przechowywane w postaci cyfrowych plików zapisanych na dysku komputera albo innym nośniku danych. Ewidencja czasu pracy kierowcy. Dane z tachografu, kart kierowców, wykresówek.
Przedsiębiorcy zatrudniający kierowców spotykają się z licznymi problemami dotyczącymi czasu pracy. Jak rekompensować dyżur i godziny nadliczbowe? Jak długo należy przechowywać ewidencję czasu pracy? Jaka jest maksymalna wysokość kar, które przedsiębiorcy mogą zapłacić w razie kontroli? Problemy z czasem pracy kierowców Przedsiębiorco, czy wiesz, że rekompensatę za pracę w nocy najlepiej rozliczysz w ryczałcie? Nie stosuj jednak tego rozwiązania w przypadku dyżurów, bo nie zgodzi się na to Państwowa Inspekcja Pracy. Nie musisz zaś płacić za godziny nadliczbowe, wystarczy, że dasz pracownikowi dzień wolny. Radzimy też, byś ewidencję czasu pracy przechowywał w firmie nawet trzy lata. Inspekcja służb kontrolnych może być i stresująca, i kosztowna, gdyż kary za naruszenia ujawnione w podczas kontroli w przedsiębiorstwie mogą sięgać nawet 40 tysięcy złotych. Rekompensowanie dyżuru Zgodnie z art. 9 ustawy o czasie pracy kierowców, dyżur może wynikać z trzech sytuacji: dyspozycji po normalnych godzinach pracy w miejscu i czasie wskazanym przez pracodawcę, czasu oczekiwania na prowadzenie pojazdu w załodze, gdy pracownik siedzi obok kierowcy, który prowadzi pojazd, wymaganych przerw wynikających z ustawy lub stosownych rozporządzeń oraz umów międzynarodowych. - W zależności od rodzaju dyżuru przepisy określają różne formy jego rekompensaty. Za dyżur wskazany w punkcie a) kierowcy przysługuje wynagrodzenie wynikające z osobistego zaszeregowania pracownika, najczęściej określone stawką miesięczną lub godzinową. Pracodawca ma również możliwość rekompensaty poprzez udzielenie czasu wolnego w wymiarze odpowiadającym długości dyżuru, jednak ustawodawca nie określił terminu, do końca którego ten czas wolny powinien zostać oddany – mówi Kamil Wolański, ekspert Ogólnopolskiego Centrum Rozliczania Czasu Kierowców. Polecamy: Dokumentacja kadrowa. Prowadzenie i przechowywanie po zmianach od 1 stycznia 2019 r. Nieco inne zasady dotyczą rekompensaty za okresy dyżuru wskazane w punktach b) oraz c), za które przysługuje wynagrodzenie w wysokości określonej w przepisach o wynagradzaniu obowiązujących u danego pracodawcy, nie niższe jednak niż w wysokości połowy wynagrodzenia wynikającego z osobistej stawki zaszeregowania pracownika. To 50 proc. kwoty określonej dla dyżuru wynikającego z dyspozycji pracownika po normalnych godzinach pracy. - W przypadku tzw. dyżuru 50 proc. ustawodawca nie przewidział możliwości rekompensaty czasem wolnym. Jednak w sytuacji niewypracowania wymiaru czasu pracy dyżur ten może zostać zaliczony do godzin przestoju po to, aby pracodawca nie ponosił podwójnego kosztu zarówno za czas godzin zaplanowanej, a niewykonanej pracy, jak i dyżur wynikający z przerw oraz jazdy w zespole – dodaje ekspert OCRK. Wskazane rozwiązanie potwierdził Sąd Najwyższy wyrokiem z 18 stycznia 2012 r. sygn. akt II PK 116/11 (OSNP 2012/23–24/285) tłumacząc, że dyżury przypadające w normalnych godzinach pracy, podlegają zaliczeniu do czasu pracy, uzupełniając jego niewypracowany wymiar. Rozliczanie wykonane w ten sposób pozwala uniknąć sytuacji, w której kierowca będący głównie w dyspozycji na fotelu pasażera, zarabia lepiej niż jego zmiennik, który prowadzi w tym samym czasie pojazd. - Wielu pracodawców, chcąc uniknąć comiesięcznego dokładnego określania liczby godzin do wypłaty, wprowadza ryczałt, który odpowiada przewidywanej liczbie godzin dyżurów. Rozwiązanie to jest z powodzeniem stosowane w przypadku wynagrodzenia za pracę w nocy oraz w godzinach nadliczbowych. Jednak w przypadku dyżurów jest kwestionowane przez Państwową Inspekcję Pracy, gdyż kodeks nie przewiduje zryczałtowanego wynagrodzenia za ten składnik. W takim wypadku, jeśli w praktyce nie jest możliwe określenie dokładnej liczby godzin dyżuru w ciągu maksymalnie 10 dni po miesiącu, którego dotyczy rozliczenie (np. w wyniku dłuższej podróży służbowej kierowcy i braku możliwości odczytania danych z wykresówki lub karty kierowcy), przedsiębiorstwa stosują wypłatę zaliczki na poczet dyżurów w późniejszym czasie, weryfikowaną później z faktycznie powstałymi godzinami – wyjaśnia Wolański. Sposób rekompensaty godzin nadliczbowych Godziny nadliczbowe to pojęcie ściśle związane z pracą kierowcy, szczególnie gdy chodzi o przewozy międzynarodowe. Fakt ten wynika z połączenia europejskich przepisów dotyczących czasu prowadzenia pojazdu, odbierania odpoczynków i przerw, z polskimi przepisami regulującymi sposób naliczania wynagrodzenia za czas przepracowany. Rozporządzenie nr 561/2006 zezwala na prowadzenie pojazdu w ciągu dwóch kolejnych tygodni przez maksymalnie 90 godzin. Przyjmując okres 4 tygodni, jako miesiąc pracy pracownika, sama czynność jazdy, przy jej maksymalnym wykorzystaniu, daje 180 godzin pracy kierowcy w miesiącu. - Do tej sumy należy doliczyć zdarzenia innych prac wynikających najczęściej z okresów obsługi załadunku i rozładunku, przeciętnie wynoszących około 20 godzin w miesiącu oraz codziennej 15-minutowej przerwy tzw. śniadaniowej, zaliczanej do czasu pracy wynoszącej w miesięcznym wymiarze około 5 godzin. Zatem miesięczna suma godzin pracy pracownika zatrudnionego na stanowisku kierowcy, wykonywana zgodnie z obowiązującymi regulacjami, nierzadko wynosi nawet 205 godzin. To w porównaniu z największą możliwą liczbą godzin do zaplanowania w miesiącach 2018 r., wynoszącą 184 godziny, daje co najmniej 21 godzin nadliczbowych – komentuje ekspert ds. rozliczania czasu pracy kierowców zawodowych. Ważne jest, aby prawidłowo rekompensować ponadnormatywną pracę. Podstawowy podział, który należy zastosować, opisując godziny nadliczbowe to: dobowe godziny nadliczbowe, średniotygodniowe godziny nadliczbowe. Dobowe godziny nadliczbowe wynikają z pracy ponad 8 godzin lub w przypadku zastosowania systemu równoważnego, z pracy ponad przedłużony dobowy wymiar czasu pracy (czyli praca ponad plan większy niż 8 do 12 godzin). Z kolei średniotygodniowe godziny nadliczbowe wynikają z przekroczenia przeciętnego tygodniowego czasu pracy, wynoszącego 40 godzin na tydzień w przyjętym okresie rozliczeniowym. - Oczywiście należy pamiętać o zasadzie, że dobowe godziny nadliczbowe nie wchodzą w skład nadgodzin średniotygodniowych. Upraszczając nieco wzór na ich wyliczenie - należy od liczby godzin faktycznej pracy w okresie rozliczeniowym odjąć wymiar czasu pracy, pomniejszony o nieobecności usprawiedliwione (jak urlop czy chorobowe) oraz wyliczone wcześniej dobowe godziny nadliczbowe – Kamil Wolański, OCRK. W zamian za czas przepracowany w godzinach nadliczbowych, zamiast wypłaty (oprócz podstawy) dodatkowego wynagrodzenia, pracodawca, na pisemny wniosek pracownika, może udzielić mu w tym samym wymiarze czasu wolne od pracy (1:1). Udzielenie czasu wolnego może nastąpić także bez wniosku pracownika. W takim przypadku pracodawca udziela czas wolny od pracy, najpóźniej do końca okresu rozliczeniowego, w wymiarze o połowę wyższym niż liczba przepracowanych godzin nadliczbowych (1:1,5). Nie może to jednak spowodować obniżenia wynagrodzenia należnego pracownikowi za pełny miesięczny wymiar czasu pracy. Z uwagi na trudności z terminowym rozliczeniem faktycznej liczby godzin nadliczbowych kierowcy oraz tym, że jest to grupa pracowników, którzy z uwagi na charakter pracy wykonują ją stale poza zakładem pracy, pracodawcy nierzadko zastępują wynagrodzenia z dodatkiem za faktycznie przepracowane nadgodziny – ryczałtem. Jest to jedyne świadczenie, które zastępuje ściśle wyliczone wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych, przewidziane przez art. 1511 par. 4 kodeksu pracy. - Należy mieć na uwadze, że wysokość ustalonego ryczałtu powinna odpowiadać przewidywanemu wymiarowi ponadplanowej pracy. Taka regulacja (ryczałt) nie pozbawia pracownika prawa roszczeń o wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych, nieobjętych ryczałtem – mówi ekspert. Okres przechowywania ewidencji czasu pracy Zgodnie z art. 25 ustawy o czasie pracy kierowców, pracodawca prowadzi ewidencję czasu pracy kierowców w formie: zapisów na wykresówkach, wydruków danych z karty kierowcy i tachografu cyfrowego, plików pobranych z karty kierowcy i tachografu cyfrowego, innych dokumentów potwierdzających czas pracy i rodzaj wykonywanej czynności lub rejestrów opracowanych na podstawie dokumentów, o których mowa w pkt 1–4. Przedsiębiorca jest zobowiązany przechowywać ewidencję: 3 lata dla pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę, 2 lata dla pracowników zatrudnionych na umowie cywilnoprawnej/samozatrudnionych. Jeśli ewidencja jest prowadzona w formie danych źródłowych (punkty 1–4), pracodawca zobowiązany jest dodatkowo do prowadzenia indywidualnych kart ewidencji nieobecności pracownika w pracy z podziałem na rodzaj i wymiar (urlopy, chorobowe). Wysokość maksymalnej kary Zgodnie z art. 92a ust. ustawy z 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (tj. 2001 Nr 125 poz. 1371 ze zm.) podczas kontroli w przedsiębiorstwie kary mogą wynieść: 15 000 zł – dla podmiotu zatrudniającego kierowców (za kierowców uważa się również osoby niezatrudnione przez podmiot wykonujący przewóz drogowy, wykonujące osobiście przewozy drogowe na jego rzecz) w liczbie średnio do 10 w okresie 6 miesięcy przed dniem rozpoczęcia kontroli, 20 000 zł – dla podmiotu zatrudniającego kierowców w liczbie średnio od 11 do 50 w okresie 6 miesięcy przed dniem rozpoczęcia kontroli, 25 000 zł – dla podmiotu zatrudniającego kierowców w liczbie średnio od 51 do 250 w okresie 6 miesięcy przed dniem rozpoczęcia kontroli, 30 000 zł – dla podmiotu zatrudniającego kierowców w liczbie większej niż 250 w okresie 6 miesięcy przed dniem rozpoczęcia kontroli, 40 000 zł – dla podmiotu wykonującego inne czynności związane z przewozem drogowym.
Dobowy czas pracy kierowcy zawodowego jest rozliczany w wymiarze 24 godzin. Zaczyna się w chwili rozpoczęcia pracy kierowcy. Dobowy limit czasu pracy wynosi 9 godzin, ale dwa razy w tygodniu może on być wydłużony do 10 godzin. Pozwala to sprawniej realizować zaplanowane działania, szczególnie w przypadku nieprzewidzianych opóźnień.
Kiedy należy wprowadzić regulamin pracy, jak rozliczać dyżury kierowców, czy pory nocne – to tylko niektóre wątpliwości pracodawców, które wywołują przepisy krajowe (Ustawa o czasie pracy kierowców) oraz dodatkowo unijne. Poniżej prezentujemy kilka pytań często zadawanych ze strony Pod względem czasu pracy, jak należy zakwalifikować dowożenie kierowcy busem do ciężarówki nieznajdującej się w bazie przedsiębiorcy?Czas, jaki kierowca spędza na dojeździe do miejsca postoju pojazdu, który jest objęty zakresem Rozporządzenia lub powrotu z tego miejsca, jeżeli pojazd nie znajduje się ani w miejscu zamieszkania kierowcy, ani w bazie pracodawcy, w której kierowca zwykle pracuje, nie jest liczony jako odpoczynek lub przerwa. Wyjątek stanowi sytuacja, w której kierowca znajduje się na promie czy w pociągu i posiada dostęp do koi lub do kuszetki (zgodnie z przepisem zawartym w art. 9 ust. 2 rozp. WE 561/2006).Dowożenie kierowcy busem nie stanowi przejazdu prywatnego pracownika, jest to przejazd, który ma na celu podjęcie pracy we wskazanym przez pracodawcę miejscu, innym niż baza firmy lub miejsce zamieszkania kierowcy. Czas tego przejazdu powinien być udokumentowany przez naniesienie okresu dyspozycji, w przypadku tarczy analogowej czy wydruku – odręcznie, a poprzez wpis manualny - do cyfrowego Pora nocna. Jakie pory nocne dotyczą kierowców?Zgodnie z art. 21 i art. 2 ust. 6a ustawy o czasie pracy kierowców oraz art. 1517 Kodeksu Pracy, kierowców dotyczy:1. Pora nocna, która ustala dopuszczalny wymiar godzin pracy w nocy;2. Pora nocna, która ustala dodatkowe wynagrodzenia za czas pracy w z powyższym, przedsiębiorca zobowiązany jest do ustalenia dwóch niezależnych od siebie zakresów godzin dotyczących pory nocnej. Pierwszy zakres wynika z ustawy o czasie pracy kierowców. Zawiera on okres czterech godzin, mieszczących się w przedziale od do (np. okres między 00:00 a 04:00) określanych dowolnie przez pracodawcę w układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie pracy albo w obwieszczeniu. Wówczas czas pracy kierowcy nie może przekroczyć 10 godzin w przepisach wewnątrzzakładowych należy określić drugą porę nocną, która obejmuje 8 godzin pomiędzy godzinami a (np. okres między 22:00 a 6:00). Za pracę w godzinach nocnych kierowcy powinien zostać wypłacony dodatek w wysokości 20% stawki godzinowej wynikającej z wynagrodzenia minimalnego, a jeśli wypracuje nadgodziny w tej porze nocnej, dodatek w wysokości 100%.3. Kiedy należy wprowadzić regulamin pracy kierowców, a kiedy obwieszczenie w zakresie czasu pracy kierowców?Systemy i rozkłady czasu pracy oraz przyjęte okresy rozliczeniowe ustala się w układzie zbiorowym, regulaminie pracy lub w obwieszczeniu (zgodnie z Kodeksem Pracy). Jeśli u pracodawcy działa organizacja związkowa, zapisów tych dokonuje się układzie zbiorowym, który tworzony jest w porozumieniu z tą organizacją. W przedsiębiorstwach nieobjętych koniecznością tworzenia układów zbiorowych, zapisy te wprowadzane są regulaminem pracy. Nie ma konieczności wprowadzenia regulaminu, zgodnie z art. 104 §. 2 Kodeksu Pracy, gdy pracodawca zatrudnia mniej niż 20 pracowników (wszystkie osoby pracujące w firmie na podstawie umowy o pracę). Gdy pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy lub nie jest zobowiązany do ustalenia regulaminu pracy, odpowiednich zapisów dokonuje się poprzez obwieszczenie o systemie czasu pracy i rozkładzie oraz okresie Ewidencja czasu pracy kierowców – przez jaki okres musi być przechowywana?Pracodawca prowadzi ewidencję czasu pracy kierowców w formie (zgodnie z art. 25 Ustawy o czasie pracy kierowców):1. Zapisów na wykresówkach,2. Wydruków danych z karty kierowcy i tachografu cyfrowego,3. Plików pobranych z karty kierowcy i tachografu cyfrowego,4. Innych dokumentów potwierdzających czas pracy kierowców i rodzaj wykonywanej czynności, lub5. Rejestrów opracowanych na podstawie dokumentów, o których mowa w pkt 1– jest zobowiązany przechowywać ewidencję:- 3 lata dla pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę, - 2 lata dla pracowników zatrudnionych na umowie cywilnoprawnej/ ewidencja czasu pracy kierowców jest prowadzona w formie danych źródłowych (punkty 1 do 4), to muszą być one przechowywane: minimum 2 lata w przypadku kierowców osobiście wykonujących przewozy drogowe, lub osób niezatrudnionych przez przedsiębiorcę lecz osobiście wykonujących przewozy drogowe (samozatrudnienie/ umowa cywilnoprawna), natomiast dla kierowców pracujących na podstawie umowy o pracę minimum 3 lata. Jednak w sytuacji, gdy firma prowadzi ewidencję/rejestry czasu pracy (punkt 5) dane źródłowe zobowiązana jest przechowywać już tylko minimum jeden W jaki sposób rekompensujemy czas dyżuru?Zgodnie z regulacją zawartą w art. 9 ustawy o czasie pracy kierowców składnik dyżuru wynika z trzech poniższych sytuacji:1. Dyspozycji po normalnych godzinach pracy w miejscu i czasie wskazanym przez pracodawcę;2. Czasu oczekiwania na prowadzenie pojazdu w załodze, gdy pracownik siedzi obok kierowcy, który prowadzi pojazd;3. Czasu wymaganych przerw, które wynikają z ustawy czy rozporządzeń lub umów określają różne formy rekompensaty dyżuru, w zależności od rodzaju. Za dyżur kierowcy wskazany w punkcie a) kierowcy przysługuje wynagrodzenie, które wynika z osobistego zaszeregowania pracownika, najczęściej określane jest stawką miesięczną czy godzinową. Pracodawca ma także możliwość zrekompensowania poprzez udzielenie czasu wolnego w wymiarze odpowiadającym długości dyżuru. Ustawodawca nie określił jednak okresu, do końca którego ten czas wolny powinien zostać „oddany”. W sytuacji, w której pracownik w umowie o pracę nie ma określonej stawki wynagrodzenia miesięcznego lub godzinowego, za dyżury przysługuje mu 60% wynagrodzenia, sytuacja taka może mieć miejsce przy zastosowaniu stawki akordowej. Firmy transportowe unikają tego typu rozwiązań w praktyce. Wynika to z regulacji art. 26 Ustawy o czasie pracy kierowców, zgodnie z którą składniki, których wysokość jest uzależniona od liczby przejechanych przez kierowcę kilometrów czy ilości przewiezionego przez niego ładunku, nie mogą być przewidywane w warunkach wynagradzania (stosowanie ich mogłoby zagrażać bezpieczeństwu na drodze lub zachęcać do naruszania przepisów (WE) nr 561/2006).Nieco inne zasady dotyczą rekompensaty za okresy dyżuru wskazane w punkcie b) oraz c), za które przysługuje wynagrodzenie w wysokości określonej w przepisach o wynagradzaniu obowiązujących u danego pracodawcy. Nie może być jednak niższe, niż w wysokości połowy wynagrodzenia wynikającego ze stawki zaszeregowania pracownika. Kwota ta stanowi więc 50% kwoty określonej dla dyżuru pracownika, który wynika z dyspozycji po godzinach pracy. Ustawodawca nie przewidział jednak rekompensaty czasem wolnym dyżuru 50%, natomiast w sytuacji niewypracowania danego wymiaru czasu pracy, dyżur ten może zostać zaliczony do godzin przestoju po to, ażeby pracodawca nie ponosił podwójnego kosztu (za czas godzin zaplanowanej, a niewypracowanej pracy, jak i za czas dyżuru wynikającego z przerw czy jazdy w zespole). Powyższe rozwiązanie potwierdził Sąd Najwyższy wyrokiem z dnia 18 stycznia 2012 r. II PK 116/11, który mówi, że dyżury, które przypadają na normalne godziny pracy powinny zostać zaliczone do czasu pracy, uzupełniając ten niewypracowany wymiar czasu pracy. Rozliczanie wykonane w ten sposób pozwala uniknąć sytuacji, w której kierowca będący w dyspozycji na fotelu pasażera zarabia lepiej niż jego zmiennik prowadzący w tym czasie pracodawców, w celu uniknięcia dokładnego określania ilości godzin co miesiąc, wprowadza ryczałt, który zawiera przewidywaną ilość dyżurów. Z powodzeniem stosuje się to rozwiązanie w przypadku wynagrodzenia za pracę w nocy oraz w godzinach nadliczbowych, jednak w przypadku dyżurów jest niestety kwestionowane przez Państwową Inspekcję Pracy. Kodeks Pracy nie przewiduje bowiem wynagrodzenia za ten składnik w formie zryczałtowanej. W takim wypadku, jeśli nie można określić dokładnej ilości godzin dyżuru (a musi to nastąpić max. 10 dni po miesiącu, który jest rozliczany), np. w wyniku długiej podróży służbowej kierowcy i niemożności odczytania danych z karty kierowcy czy wykresówki, przedsiębiorstwa stosują wypłacanie kwoty zaliczki na poczet późniejszych dyżurów, weryfikowaną z faktycznie powstałymi wyżej wymienionych pytań ze strony pracodawców, pojawiają się również sprawy, które są związane z kontrolą ITD, wysokością możliwych do nałożenia kar, a także pytania o przewóz w załodze i kwestie dotyczące rozliczania czasu pracy kierowców czy sposobem prowadzenia ewidencji. Warto więc cały czas na bieżąco sprawdzać zmiany w przepisach Włoch, Główny Ekspert OCRKKamil Wolański, Ekspert OCRK
Jak liczyć 10 godzin pracy w porze nocnej według nowych przepisów? Ustawa z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2020 r., poz. 568)
Do kierowców zatrudnionych w transporcie drogowym może być stosowany, w szczególnie uzasadnionych przypadkach, system przerywanego czasu pracy według z góry ustalonego rozkładu, przewidującego nie więcej niż jedną przerwę w pracy w ciągu doby, trwającą nie dłużej niż 5 godzin. Długość czasu pracy ma wpływ na samopoczucie pracownika i w konsekwencji na bezpieczeństwo jego pracy. Zależność ta dotyczy w szczególności kierowców. Problematykę tę reguluje ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 1155 z późn. zm.), której ostatnia nowelizacja z dnia 5 kwietnia 2013 r. (Dz. U. poz. 567) objęła wszystkich kierowców bez względu na formę zatrudnienia, w tym przedsiębiorców osobiście wykonujących przewozy drogowe oraz osób niezatrudnionych przez przedsiębiorcę, lecz osobiście wykonujących przewozy drogowe. Jako czas pracy liczony jest czas od rozpoczęcia do zakończenia pracy, w którym pozostają oni na stanowiskach pracy, będąc do dyspozycji podmiotu, dla którego świadczą usługę przewozu drogowego i wykonują czynności dotyczące prowadzenia pojazdu, załadunku i rozładunku, pomocy osobom wsiadającym i wysiadającym oraz nadzoru nad tymi czynnościami, czynności spedycyjne i administracyjne oraz codziennej obsługi pojazdów i przyczep. Do czasu pracy osób niezatrudnionych przez przedsiębiorcę, lecz osobiście wykonujących przewozy drogowe wlicza się czas pozostawania w gotowości, czyli czas poza przyjętym rozkładem czasu pracy, w którym kierowca pozostaje na stanowisku pracy kierowcy w gotowości do wykonywania pracy, w szczególności podczas oczekiwania na załadunek lub rozładunek, których przewidywany czas trwania nie jest znany kierowcy przed wyjazdem albo przed rozpoczęciem danego czas pracy nie może przekraczać przeciętnie 48 godzin w przyjętym okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 4 miesięcy. Czas ten może być przedłużony do 60 godzin, jeżeli średni tygodniowy czas pracy nie przekroczy 48 godzin w przyjętym okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 4 miesięcy. Tak określony wymiar czasu pracy obowiązuje tak przedsiębiorców osobiście wykonujących przewozy drogowe, jak i osoby niezatrudnione, lecz wykonujące przewozy drogowe i to niezależnie od liczby podmiotów, na rzecz których wykonują przewóz – także w sytuacji, gdy jednocześnie są zatrudnieni jako kierowcy na podstawie stosunku pracy. W przypadku, gdy praca jest wykonywana w porze nocnej, czas pracy kierowcy nie może przekraczać 10 godzin w danej dobie. Do czasu pracy kierowcy nie wlicza się czasu dyżuru, jeżeli podczas dyżuru kierowca nie wykonywał pracy, nieusprawiedliwionych postojów w czasie prowadzenia pojazdu, dobowego nieprzerwanego odpoczynku. Do kierowców zatrudnionych w transporcie drogowym może być stosowany, w szczególnie uzasadnionych przypadkach, system przerywanego czasu pracy według z góry ustalonego rozkładu, przewidującego nie więcej niż jedną przerwę w pracy w ciągu doby, trwającą nie dłużej niż 5 godzin. W przypadku gdy kierowca wykonuje przewozy regularne, przerwa może trwać nie dłużej niż 6 godzin, jeżeli dobowy wymiar czasu pracy nie przekracza 7 godzin. Za czas przerwy kierowcy przysługuje prawo do wynagrodzenia w wysokości połowy wynagrodzenia, a podczas przerwy kierowca może swobodnie dysponować swoim sześciu kolejnych godzinach pracy kierowcy przysługuje przerwa przeznaczona na odpoczynek w wymiarze nie krótszym niż 30 minut w przypadku, gdy liczba godzin pracy nie przekracza 9 godzin oraz w wymiarze nie krótszym niż 45 minut w przypadku, gdy liczba godzin pracy wynosi więcej niż 9 godzin. Przerwa może być dzielona na okresy krótsze trwające co najmniej 15 minut każdy, wykorzystywane w trakcie sześciogodzinnego czasu pracy lub bezpośrednio po tym okresie. Okresy odpoczynku nie mogą być wykorzystywane jako czas osobiście wykonujący przewozy drogowe jest obowiązany prowadzić ewidencję swojego czasu pracy, natomiast ewidencję czasu pracy osób niezatrudnionych przez przedsiębiorcę, lecz osobiście wykonujących przewozy drogowe powinien prowadzić podmiot, na rzecz którego wykonywany jest przewóz drogowy. Podmiot ten powinien wydać tym osobom kopię ewidencji ich czasu pracy. Pracodawca powinien prowadzić ewidencję czasu pracy kierowców w jednej z następujących form: zapisów na tzw. wykresówkach, wydruków danych z karty kierowcy i tachografu cyfrowego lub plików pobranych z karty kierowcy i tachografu cyfrowego, innych dokumentów potwierdzających czas pracy i rodzaj wykonywanej czynności, albo rejestrów opracowanych na podstawie ww. dokumentów. Ewidencja czasu pracy powinna być przechowywana przez okres dwóch lat po zakończeniu okresu nią stosowania norm dotyczących okresów prowadzenia pojazdów, obowiązkowych przerw w prowadzeniu i gwarantowanych okresów odpoczynku określone są w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady nr 561/2006 z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego (Dz. Urz. UE L 102 z s. 1 z późn. zm.) oraz w Umowie europejskiej dotyczącej pracy załóg pojazdów wykonujących międzynarodowe przewozy drogowe (AETR) sporządzonej w Genewie dnia 1 lipca 1970 r. (Dz. U. z 1999 r. Nr 94, poz. 1087).Dla kierowców wykonujących przewozy regularne, których trasa nie przekracza 50 km (np. komunikacja miejska), dzienny czas prowadzenia pojazdu od zakończenia jednego dziennego okresu odpoczynku do rozpoczęcia następnego dziennego okresu odpoczynku lub między dziennym okresem odpoczynku a tygodniowym okresem odpoczynku nie może przekroczyć 10 godzin. Dzienny czas prowadzenia pojazdu oznacza łączny czas prowadzenia pojazdu określony w rozkładzie czasu pracy kierowcy na daną dobę, zgodnie z ustalonym rozkładem jazdy. Natomiast tygodniowy, łączny czas prowadzenia pojazdu, nie może przekraczać 60 godzin, a w ciągu dwóch kolejnych tygodni - 90 za rozporządzeniem, że warunki wynagradzania kierowców nie mogą przewidywać składników wynagrodzenia, których wysokość jest uzależniona od liczby przejechanych kilometrów lub ilości przewiezionego ładunku, jeżeli ich stosowanie mogłoby zagrażać bezpieczeństwu na drogach lub zachęcać do naruszania przepisów rozporządzenia nr 561/ dopuszczają ponadto pracę kierowców w godzinach nadliczbowych, która jest dopuszczalna (i zrozumiała) w sytuacjach wymagających od kierowcy podjęcia działań dla ochrony życia lub zdrowia ludzkiego, mienia albo usunięcia awarii, ale także w razie szczególnych potrzeb pracodawcy. Liczba godzin nadliczbowych przepracowanych przez kierowcę w związku ze szczególnymi potrzebami pracodawcy nie może przekroczyć 260 godzin w roku kalendarzowym.
20. [Praca w godzinach nadliczbowych] 1. Praca wykonywana ponad obowiązujące pracownika normy czasu pracy, a także praca wykonywana ponad dobowy przedłużony wymiar czasu pracy, wynikający z obowiązującego kierowcę systemu i rozkładu czasu pracy, stanowi pracę w godzinach nadliczbowych. 2. szczególnych potrzeb pracodawcy. 3.
Ewidencja czasu pracy kierowców, jako sposób na optymalizację kosztów pracowniczych. Obowiązek prowadzenia ewidencji czasu pracy kierowcy dotyczy wszystkich pracowników, bez względu na podstawę prawną nawiązania stosunku pracy (umowa o pracę, mianowanie, powołanie czy wybór). Powstaje zatem pytanie, co jest ewidencją kierowcy wykonującego przewozy pojazdem powyżej 3,5 tony DMC, na które odpowiada art. 25 ustawy o czasie pracy kierowców: „I. Pracodawca prowadzi ewidencję czasu pracy kierowców w formie: Zapisów na wykresówkach, Wydruków danych z karty kierowcy i tachografu cyfrowego, Plików pobranych z karty kierowcy i tachografu cyfrowego, Innych dokumentów potwierdzających czas pracy i rodzaj wykonywanej czynności, lub, Rejestrów opracowanych na podstawie dokumentów, o których mowa w pkt 1–4. II. Ewidencję czasu pracy, o której mowa w ust. 1, pracodawca: Udostępnia kierowcy na jego wniosek, Przechowuje przez okres 3 lat po zakończeniu okresu nią objętego.” no images were found Forma ewidencji czasu pracy Powyższa regulacja pozwala, aby to przewoźnik wybrał dokładną formę, w jakiej będzie prowadził ewidencję kierowcy. Najmniej czasochłonnym sposobem wydaje się zatem przechowywanie przez okres 3 lat tzw. danych źródłowych (wykresówek, danych z kart kierowców/pamięci tachografu, zaświadczeń „o dniach wolnych”). Wskazana możliwość, pomimo że prawidłowa, nie jest zalecana przez specjalistów. Należy pamiętać, iż zgodnie z rozporządzeniem MPIPS, pracodawca zakłada i prowadzi odrębnie dla każdego pracownika kartę ewidencji czasu pracy obejmującą pracę w poszczególnych dobach roboczych, w tym w niedziele i święta, w porze nocnej, w godzinach nadliczbowych oraz w dni wolne od pracy wynikające z rozkładu czasu pracy w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy, a także: Dyżury, Urlopy, Zwolnienia od pracy, Inne usprawiedliwione i nieusprawiedliwione nieobecności w pracy. Ustawa o Czasie Pracy Kierowców daje również możliwość nie ewidencjonowania czasu pracy dla pracowników objętych zadaniowym systemem czasu pracy oraz otrzymujących ryczałt za godziny nadliczbowe lub ryczałt za porę nocną, jednak niesie to za sobą pewne niebezpieczeństwa. Pomimo, że przewoźnik zatrudniający kierowców może prowadzić ewidencję przechowując jedynie dane źródłowe, nie sposób pominąć korzyści, jakie daje „pełna” ewidencja czasu pracy, o której mowa w rozporządzeniu MPIPS. Należą do nich: Przechowywanie danych źródłowych przez okres 1 roku, Oddawanie nadgodzin 1-1, Wykorzystanie korzyści wynikających z dłuższego okresu rozliczeniowego, Uelastycznienie czasu pracy poprzez zastosowanie korzystnego planu pracy, Brak obowiązku przechowywania „zaświadczeń o dniach wolnych”, Wiedza na temat dokładnej ilości dodatkowych składników wynagrodzenia, takich jak godziny nadliczbowe, dyżury, godziny nocne, która zabezpiecza przed roszczeniami pracowników oraz ogranicza kary nakładane przez PIP. Przykład Poniżej przykład obrazujący różnice dotyczące rozliczenia pracownika już dla jednego tygodnia pracy, przy zastosowaniu dodatkowej ewidencji w połączeniu z równoważnym system czasu pracy. Tabela 1 Tabela 2 Tabela nr. 1 to rozliczenie godzin pracy kierowcy, dla którego nie została stworzona dodatkowa ewidencja czasu pracy. W takim przypadku norma dobowa obowiązująca pracownika staje się jego dziennym planem pracy i wynosi 8 godzin, czego konsekwencją jest: a) Rozliczenie pracy kierowcy przekraczającej 8 godzin, jako pracy w godzinach nadliczbowych, b) Uzupełnienie w poszczególnych dniach niewypracowanej normy 8 godzin czasem przestoju. W podanym przykładzie pracownik, pomimo, że przepracował rzeczywiście 50 godzin otrzyma wynagrodzenie za: a) 8 dobowych godzin nadliczbowych, b) 8 średniotygodniowych godzin nadliczbowych (wynikających z pracy w niedzielę), c) 6 godzin przestoju, (czyli niewypracowanego planu). Tabela nr. 2 to rozliczenie godzin pracy kierowcy, dla którego stworzona została dodatkowa ewidencja czasu pracy zawierająca rozkład czasu pracy, w którym dopuszczalne jest przedłużenie planu dziennego do 12 godzin (system równoważny). W takim przypadku rozliczenie tygodnia wygląda następująco: a) 2 dobowe godziny nadliczbowe, b) 8 średniotygodniowych godzin nadliczbowych (wynikających z pracy w niedzielę), c) 0 godzin przestoju, (czyli niewypracowanego planu). Poprzez zastosowanie elastycznego rozkładu czasu pracy wyeliminowane zostały przestoje oraz o 75% obniżono ilość dobowych godzin nadliczbowych. Przy tak znacznych różnicach wydaje się uzasadnione poświęcenie czasu na tworzenie pełnej ewidencji czasu pracy, która staje się narzędziem do optymalizacji kosztów pracowniczych w firmie transportowej. W przypadku firm wypłacających wynagrodzenie zasadnicze wraz z ryczałtem za godziny nadliczbowe lub ryczałtem za porę nocną, również przydatnym jest tworzenie pełnej ewidencji (mimo braku takiej konieczności). Tworzenie jej pomaga jednak w zweryfikowaniu, czy praca wykonana przez pracownika, została w pełni pokryta wypłaconym ryczałtem. W przypadku, gdy wypłacony ryczałt jest niższy niż rzeczywiście wypracowane wynagrodzenie, konieczne jest jego wyrównanie. Poprawnie wykonana ewidencja czasu pracy kierowców to atut, dzięki któremu przedsiębiorstwo jest w stanie przedstawić dowody świadczące o należytym naliczeniu wynagrodzenia, które mogą być przydatne w przypadkach pozwów pracowniczych o nieprawidłowe naliczanie i wypłacanie wynagrodzenia. Autor: Ireneusz Czulak, Ekspert OCRK
Pytanie: Kierowca pracuje zgodnie z rozkładem w godzinach od 6.00 do 14.00. Przewoźnik zlecił mu podstawienie samochodu do załadunku na godzinę 18.00, aby mógł wyjechać z samego rana. Kierowca – jako odpowiedzialny za załadunek – musiał być obecny w magazynie i nadzorować pracę magazynierów. Nie wiedział jednak, jak długo
Jak długo przechowywać ewidencję czasu pracy? Prezentujemy stanowisko MRPiPSDokument od 1 stycznia 2019 r. przepisy wprowadziły 10-letni okres przechowywania akt osobowych oraz dokumentacji w sprawach związanych ze stosunkiem pracy. Pojawiły się wątpliwości, czy okres ten należy zastosować również do ewidencji czasu pracy, dla której dotychczas przyjmowano znacznie krótszy – gdyż zaledwie 3-letni – okres jej przechowywania. Poznaj stanowisko, jakie w tej sprawie zajęło ministerstwo pracy. Z artykułu dowiesz się Z artykułu dowiesz się W jakich sytuacjach stosujemy 10-letni okres przechowywania dokumentacji pracowniczej? Przez jaki okres należało przechowywać ewidencję czasu pracy według starych przepisów? Jakie jest stanowisko MRPiPS odnośnie okresu przechowywania ewidencji czasu pracy po 1 stycznia 2019 r.? Pozostało jeszcze 83 % treściAby zobaczyć cały artykuł, zaloguj się lub zamów dostęp.
📌 Jak długo przechowywać ewidencję czasu pracy? Ewidencję czasu pracy należy przechowywać przez 10 lat od roku kalendarzowego, w którym stosunek pracy został zakończony. 📌 Co powinna zawierać ewidencja czasu pracy?
nG9oPx. 22 139 493 262 426 45 50 8 350
ewidencja czasu pracy kierowcy jak długo przechowywać
